Performance με χρήση ήχων, κειμένου και προβολών βίντεο
Διάρκεια: 30-40 λεπτά
Διαστάσεις μεταβλητές
Η θάλασσα σημαίνει το ταξίδι που οδηγεί στον διάλογο με το άγνωστο, σημαίνει την διάδοση των αλφαβήτων, των εννοιών, των ελπίδων. Είναι στοιχείο που μας κάνει να αντιληφθούμε τις διαφορετικές χρονικές έννοιες. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία ο “Καιρός” ήταν θεότητα που προσωποποιούσε την ευνοϊκή χρονική στιγμή. Η λέξη “Καιρός” είναι η στιγμή της αναχώρησης, είναι η στιγμή που αποφασίζει κάποιος ν’ αφήσει κάτι πίσω του για να συναντήσει κάτι άλλο. Είναι η ευκαιρία. Ο “Αιών” κατά τον Ηράκλειτο είναι ένα παιδί που παίζει διαρκώς με τα πιόνια. Με τη λέξη “Αιών” δηλώνεται το “αεί”, το “πάντα”, το αενάως επαναλαμβανόμενο. Εδώ μπαίνει η έννοια του αέναου μέσα στο οποίο λαμβάνουμε μέρος για μια στιγμή που αποκαλούμε ζωή μας. Η θάλασσα είναι ένας μεγάλος σιωπηλός καθρέφτης που ανέκαθεν μας έβλεπε να παραμένουμε αναποφάσιστοι, να φεύγουμε, να επιστρέφουμε. Αντικατοπτρίζει και τη στιγμή της άμεσης μεταβολής της μοίρας μας, την αέναη κίνηση των άστρων, το εφήμερο, ασταθές στοιχείο της ανθρώπινης ζωής, την διαρκή διαστολή του σύμπαντος. Αντίθετα, ο Χρόνος δεν μας καθρεφτίζει. Ο Χρόνος μας κυνηγάει και ζητά απ’ τον καθένα μας ν’ αφήσει κάτι πίσω του. Ένα αποτύπωμα, μια ιστορία, μια ανάμνηση, μια μαρτυρία. Μας περιμένει στην “άκρη του γιαλού”, εκεί όπου το νερό με την ορμητική δύναμή του (αΐσσω) διαχωρίζεται από το αλάτι (αλς)*, εξατμίζεται κι αφήνει παράξενα λευκά σχέδια κάτω απ’ τον ήλιο. Ύστερα όμως επιστρέφει η βροχή για να διαταράξει τον καθρέφτη και μια νέα ιστορία αρχίζει να γράφεται.
