Το έργο Εδαφικές Ποιητικές (συνειδητο-ποίηση) αποτελεί μια εγκατάσταση μικτής τεχνικής από neon κείμενο, πέτρες και χώμα. Η πρόταση “κάθε μέρα ξαναχαράσσουμε στο όνομα της εξιλέωσης” δημιουργείται ως φωτεινή κειμενική κατασκευή neon μέσα σε μια παραλληλόγραμμη σχηματική εναπόθεση χώματος και πετρών από εκσκαφή ως εδαφική συνέχεια του νοήματος. Το έργο αποτελεί ένα εδαφικό αφήγημα φωτός και γήινων υλικών, ανοικτό σε πολλαπλές αναγνώσεις. Η πρόταση, η οποία προέρχεται από την ποιητική συλλογή “Τούνδρα” (2017) του καλλιτέχνη, “απεδαφικοποιείται” από τον φυσικό της χώρο (βιβλίο) και “μεταφυτεύεται” στον χώρο (κτήριο) ως τοποειδικός φωτεινός σπόρος - δημιουργώντας μια “γεωλογική φιλοσοφία” - μια μεταφορά του terrain τόσο ως ανθρώπινο αλλά και συλλογικό κοινωνικό σώμα πάνω στο οποίο εγγράφονται συνεχώς οι προσπάθειες να επαναπροσεγγιστεί ο μελλοντικός εαυτός μας. Το φωτεινό έργο τοποθετεί την ποιητική σκέψη στον πραγματικό χώρο αναδεικνύοντας έναν επιτόπιο διάλογο του ανθρώπινου, του πολιτικού και του ποιητικού.
