Εκκινώντας από το γεγονός της σταφιδικής κρίσης και της μαζικής μετανάστευσης ως απόρροια αυτής, το έργο Παραλογή διαπραγματεύεται πόσο παγκόσμια είναι μια ιστορία πριν γίνει τοπική και ποσό συλλογική μια μνήμη πριν γίνει προσωπική. Ή μήπως πρέπει το ερώτημα να τεθεί αντίστροφα; Η καλλιτέχνιδα αναρωτιέται πως οι σύγχρονες όσο και οι παλαιότερες ιστορίες, τα γεγονότα, και η μνήμη θα μπορούσαν να διαβρώσουν ένα οικουμενικό αφήγημα προκαλώντας και εκθέτοντας την βία της καθολικότητας του. Στην εγκατάσταση μικτής τεχνικής με κεντρικό δομικό στοιχείο την σκαλωσιά ως στοιχείο ονειροπόλησης, δημιουργίας και εξέλιξης, τα προσωπικά περιστατικά, συνυφαίνονται με επιτελεστικό και ποιητικό τρόπο, με τις αναμνήσεις, το αρχειακό υλικό, με φανταστικά στοιχεία και την καθημερινότητα των κατοίκων, της καλλιτέχνιδος και τόπου.
