Η εισήγηση με τίτλο Κορινθιακή σταφίδα: Παρελθόν, παρόν και μέλλον εστιάζει στην ιστορία της μαύρης σταφίδας, ακολουθώντας μια χρονογραμμή μεταξύ του 20ου και 21ου αιώνα. Τονίζει την αξία του προϊόντος κάνοντας ιστορικές αναφορές στον Όμηρο και τον Αριστοτέλη, ενώ στη συνέχεια περιγράφει την αξία της στο πέρασμα των χρόνων. Η Κορινθιακή σταφίδα αποτέλεσε το κατεξοχήν εξαγώγιμο προϊόν του νεοσύστατου ελληνικού κράτους του 1830 μέχρι και το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, όπου και αποτελούσε το 80% των συνολικών εξαγωγών, χαρακτηρίζοντας την έτσι ως εθνικό προϊόν, το οποίο καλλιεργούνταν σχεδόν αποκλειστικά εντός της ελληνικής περιφέρειας. Έπειτα, γίνεται αναφορά στην Παναιγιάλειο Ένωση Συνεταιρισμών τονίζοντας το έργο της αναφορικά με τις εξαγωγές σταφίδας. Ως υπερτροφή πλέον έχει δώσει το έναυσμα για τη δημιουργία ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος, δημιουργώντας την ανάγκη για εκσυγχρονισμό των εγκαταστάσεων παραγωγής. Ταυτόχρονα, επισημαίνεται και το έργο του συνεταιρισμού, το οποίο εστιάζει στην έρευνα και ανάπτυξη με την αρωγή ευρωπαϊκών κονδυλίων, ενώ τέλος γίνεται αναφορά στη συνεργασία μεταξύ ελληνικών και ευρωπαϊκών πανεπιστημίων με κοινό σκοπό την ανάδειξη αυτού του πολύτιμου προϊόντος.
